ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

                             ΕΝΑ ΑΓΧΟΣ ΦΕΥΓΕΙ.....ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΕΡΧΕΤΑΙ.....!!!

        Ανακοινώθηκαν και οι βάσεις σήμερα και τελείωσε έτσι ένα μαρτύριο για μας τους Χριστιανούς ρε παιδί μου.Άλλοι στερήθηκαν πολλά για να φτάσουν εκεί που θέλουν,ενώ άλλοι με λιγότερη δουλειά κατάφεραν να πιάσουν μια καλή σε πολλές περιπτώσεις σχολη.Γιατί κακά τα ψέματα έτσι όπως είναι το σύστημα πρέπει να ξεχάσεις τα χόμπι σου και γενικότερα ότι σου αποσπάει αρκετό χρόνο από το διάβασμα σου.Το μαρτύριο λοιπόν για την γενιά του '96 φτάνει στο τέλος του και παράλληλα ένα άλλο μαρτύριο ξεκινά για την γενιά του ΄97.
        Ποιος μπορεί άραγε να ξεχάσει τα παιδικά του χρόνια?Σίγουρα κάποια πράγματα μένουν πάντα χαραγμένα στην μνήμη μας.Όπως η πενθήμερη για παράδειγμα.Αποτελεί ίσως την μεγαλύτερη ανάμνηση των περισσοτέρων.Ξέρετε πως είναι αυτά τώρα.Λίγο ποτάκι μωρέ,λίγακι ξενύχτι,εεε και στα μπουζούκια όπως και να το κάνουμε δεν πας και κάθε μέρα.Αλλά ο καθένας έχει να θυμάται κάτι ξεχωριστό το οποίο τον σημάδευσε.Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι μεγαλύτεροι μας τα λαχταρούν.Πολλοί από αυτούς λένε ''Αν είχα ένα μαγικό ραβδί σίγουρα θα γύριζα το χρόνο πίσω......εκεί που άκουγα το ντριιιιιιιιιν ντριιιιιιιιινν.'' 
       Όπως και να το κάνουμε ήταν ωραία χρονια.Παίζαμε Μπουκάλα και Θάρρος ή Αλήθεια και έτσι το πρώτο μας φιλi δινόταν με ακούμπισμα των χειλιών και όχι κατευθείαν με την γλώσσα.Αχ τι θυμόμαστε τωρα,ενώ παράλληλα τρώγαμε καμιά εικοσαριά γαριδάκια για να πάρουμε τα αυτοκολητάκια είτε καμιά τάπα.Κάτι άλλο ήταν πως αργήσαμε να μάθουμε το πώς γίνονται τα παιδιά…ενώ τώρααα…!!!!Επίσης το σεξ ήταν μια  κουβέντα στα κρυφά και αυτό σε κανά πάρτυ δηλαδή…και όταν πηγαίναμε να εκφραστούμε,ήμασταν οι έξυπνοι της παρέας.

          Πρωτοχρονιά και Ανάσταση καθόμασταν με την οικογένεια μας και δεν τρέχαμε 00.01 στο πρώτο κλαμπ ή να μπούμε στο facebook προκειμένου να δημοσιεύσουμε ένα στάτους.Τα συνηθισμένα πλέον ''Χρόνια Πολλά'' που κάποτε μας φαίνοταν περίεργα.Ενώ το πρώτο μας φλέρτ ήταν με ραβασάκι και οχι με κανένα comment στο Facebook!Και όταν ερωτευόσουν,το μάθαινε πρώτα όλο το τμήμα και έπειτα η Δασκάλα που το έλεγε και αυτή με την σειρά της στην μάνα σου.Το βράδυ που έβγαινες με τους γονείς σου,άκουγες την γκρίνια της μάνας που ήσουν ιδρωμένος.Αλλά πως να καταλάβει πως έπαιζες με τα άλλα παιδιά της πλατείας κρυφτό, κυνηγητό, κλέφτες και αστυνόμους.Πριν το σχολείο,και κάθε μέρα σηκωνόμασταν απο νωρίς για να προλάβουμε τα παιδικά!Αυτά και άλλα πολλά γινόντουσαν όταν ήμασταν μικροί κατά την γνώμη μου.Μερικοί ωστόσο δεν θέλουν να μεγαλώσουν ποτέ.Τους εύχομαι να μην χάσουν την αγνότητα που τους χαρακτήριζε στα παιδικά τους χρόνια.Το ταξίδι για εμάς τώρα ξεκινά.